Letterlijk zegt Bandler (samen met Grinder de grondlegger van NLP) in zijn woordenlijst:

Anchoring (ankeren)

Het proces waarin een interne reactie geassocieerd wordt met een externe stimulus (zoals de klassieke conditionering) zodat de reactie snel en soms onopvallend opgeroepen kan worden.

Als je NLP oefening in jezelf goed voelen hebt gelezen en misschien wel geoefend hebt, dan heb je een anker gelegd. Een zacht gebalde vuist die een heel goed gevoel oproept. En Yvonne schreef erover:

Het helpt als je in verwarring komt tijdens moeilijke gesprekken. Je kunt dan beter bij jezelf blijven.
Thnxs

De ‘externe stimulus’ kan van alles zijn. Zoals die gebalde vuist maar ook je vingers op elkaar knijpen, een deur die dicht valt, iemand die iets zegt, het moment dat je tegen het aanrecht aanleunt … Allemaal externe (buiten of aan de buitenkant van je lichaam) gebeurtenissen die een interne (in je lichaam) reactie oproepen.

Kinesthetisch anker

Meestal gebeurt dat onbewust. Je geliefde legt zijn/haar hand op je schouder en je wordt helemaal warm. Je moeder tikt op een bepaalde manier met haar vinger op je schouder en je haar gaat overend …

Auditief anker

Wie kent niet de deuntjes bij reclames die een bepaald gevoel oproepen, de liedjes waar je weemoedig of vrolijk ofzo van wordt. Allemaal ankers.

Visueel anker

Je begint te glimlachen en daarvan wordt hij/zij helemaal warm … Je ziet een oude foto, iemand op een bepaalde manier glimlachen of een bos bloemen op tafel staan. Allemaal voldoende om dat goeie gevoel te voelen.

Hoe leg je bewust een anker?

Op het moment dat je je heerlijk voelt, vrolijk lacht of welke goeie stemming dan ook, knijp je je vingers op elkaar of duw je ergens op je hand ofzo. Hou vast zolang je zit te lachen. Wil je weer lachen, knijp je diezelfde vingers weer op elkaar.

3 Reacties to “Wat is ankeren in NLP?”