Geen NLP … of toch?
Twee keurige dames in een volle wachtkamer. Zo te zien een hoogbejaarde moeder en haar bijna bejaarde dochter. Ze lijken sprekend op elkaar. Wij een beetje in spanning vanwege de uitslag …
De moeder mevrouw tegen haar dochter: “Ik heb nog 2 ons kaas, die zal ik eerst opmaken, dan hoeven we dat straks niet te gaan halen.”
Dochter: “Hoe weet je nou dat het 2 ons is?”
Moeder geeft met haar hand een maat aan en zegt: “Nou, het is zo groot, dat is 2 ons.”
Dochter, beetje ongeduldig: “Maar hoe weet je nou dat dat precies 2 ons is?”
Moeder, zeer gedecideerd: “Dat weet ik.”
We barstten in lachen uit, iedereen in de wachtkamer werd vrolijk. Weg spanning. Ook de twee dames lachten hartelijk mee.
Het leven is leuk als je om je heen kijkt en luistert.