Ingesloten opdrachten zijn bijzonder krachtig als ze worden gecombineerd met analoge markering. Analoge markering betekent dat je de opdracht van de rest van de zin onderscheidt door een vorm van non-verbaal analoog gedrag.

Je kunt bijvoorbeeld harder praten als je de opdracht geeft, voor en na de opdracht even pauzeren, je intonatie veranderen, een handgebaar maken of je wenkbrauwen optrekken. Elke gedraging die voor de ander waarneembaar is, kan worden gebruikt om speciale aandacht voor een opdracht te vragen. De andere persoon hoeft je markering niet bewust op te merken; sterker nog, hij/zij zal vaak beter reageren als de markering wel waargenomen maar niet bewust herkend wordt.

Als ik tegen iemand zeg dat hij z’n ogen even dicht mag doen om te ontspannen en ik maak een handgebaar naar beneden, dan is hij eerder geneigd z’n ogen dicht te doen dan wanneer ik tegelijkertijd een handgebaar naar boven maak.

Natuurlijk wil ik met je praten!

Door op Analoge markeringen te letten kom je ook achter incongruenties (er klopt iets niet).

• Iemand die zegt dat hij zo gelukkig is en tegelijkertijd nee schudt met zijn hoofd.
• Iemand die tegen je zegt: “Zeg maar wat je zeggen wilt” en dan een stopgebaar met zijn hand maakt.
• Of je partner die zegt, ja ik luister wel, terwijl hij de krant zit te lezen.

6 Reacties to “Milton Model: Analoge markering”