De reden waarom ik deze bizarre vragen over de NLP Submodaliteiten stelde wil ik ook meegeven. Toen ik met Y. werkte, Y. zei telkens : “ik weet het niet, ik kan het beeld overal zien waar ik kijk.” En dit was niet alleen waar over locatie maar met alle andere submodaliteiten ook. We raakten niet verder, voor 1,5uur lang! Dus raadde ik hem aan om op zijn gevoel af te gaan: “Waar voel je het beeld?” Lijkt een vreemde vraag 🙂 maar zo zijn we er overheen gekomen.

[Ben] Als het zo lastig is, is het niet de gelegenheid om met de NLP submodaliteiten te werken. Anders is de: ‘doe maar net alsof’ vaak een goeie.

De laatse deel van de vraag, c) ik wou weten of ik de klanten die niet konden vaststellen waar ze het beeld zagen, of ik het hen kon voorzeggen, door een willekeurige locatie aan te duiden voor hen. Als ik dit zou doen, en ik gebruik de Swish waarbij de klant locaties van beelden gaat swishen, gaat dit nog even effectief werken? Mijn gok is: ja, zolang de klant gelooft dat de locatie van het beeld daar is. Maar ik denk ook: nee, het onbewuste heeft een specifieke plaats voor dat beeld gekozen, een andere locatie zou niet even goed werken. (Waarom ik persé de locatie vraag hier is, omdat ik liever werk met locatie-swish, want zoals Bas het ook ondervonden heeft, de locatie veranderen brengt mogelijke andere submodaliteitsveranderingen automatisch met zich mee, wat de swish sterker maakt.)

[Ben] Bij de Swish bepaal je de locatie. Als subject een beeld heeft en het hangt ergens achter hem zeg je gewoon: zet het maar voor je, hier. Als mensen dat niet kunnen kan je een auditief/kinesthetische swish doen, of doe je een andere techniek en niet de Swish.

En de reden waarom ik me met zulke vragen bezighoud is, omdat ik de grootste moeite ondervindt bij het eliciteren van submodaliteiten. Niet zozeer bij de interventies zelf. En meestal krijg ik van klanten een zwakke elicitatie van submodaliteiten, wat dan mij weer doet twijfelen of ze zomaar iets zeggen, of dat ze echt vertellen wat ze zien.

[Ben] Eigenlijk moet je submodaliteiten niet proberen te eliciteren zoals je het hebt geoefend in de NLP Opleiding. Dat was om te oefenen in het herkennen ervan, bij jezelf of je medestudenten. Dan ben je met geoefende NLP-ers bezig. Voor mensen die daar niks vanaf weten is het soms al een enorme ervaring als ze beseffen dat ze in beelden of gevoelens denken.
Belangrijk is het om te luisteren en te kijken naar mensen, door de gebaren en de woorden geven mensen heel vaak (bijna altijd) de submodaliteiten zelf aan. Daar kan je op inspelen, die kan je gebruiken. Schrijf maar op voor de NLP Oefen- en Introductiedag 14 maart (2009), goed om het daar met iedereen nog eens over te hebben!