Dit NLP Metamodel gaat over de overtuiging van de spreker dat iets of iemand verantwoordelijk is voor de gevoelens of de stemming van de spreker. Meestal lijkt het alsof de spreker geen keus heeft.

Mijn vrouw maakt mij boos. Hoe maakt ze jou boos?
Mensen vallen me lastig. Hoe vallen mensen jou lastig?

En let eens op het woordje ‘maar’ als het als koppelwoord tussen 2 zinnen gebruikt wordt.

Ik wil ontspannen maar m’n rug doet pijn. Als je rug geen pijn deed zou je dan wel ontspannen?

Ik wil wel veranderen maar de groep houdt me tegen. Wat doet de groep zodat je niet kunt veranderen.

Het basisbeginsel is dat mensen lijden, niet omdat de wereld niet rijk genoeg is om aan hun behoeften te voldoen, maar omdat hun representatie, hun beeld van de wereld verarmd is. De strategie die een NLP Practitioner toepast is de spreker met de wereld verbinden op een manier die hem meer keuzemogelijkheden biedt.

Door de Metamodel vragen te stellen krijgt de spreker meer keuzes om zich anders te voelen. Het brengt meestal een denkproces op gang.