NLP Metafoor: Ben je soms een roodborstje?
Al lezend (Vogels over de vloer, Robert Burton) over het roodborstje – omdat ik er nog wel meer foto’s van wil maken – dacht ik ineens aan het NLP Metaprogramma: Werkstijl, Individualist of Teamspeler. Roodborstjes leven solitair op een flink territorium, groter dan ze eigenlijk nodig hebben om aan voldoende voedsel te komen. Een partner tolereren ze alleen als het noodzakelijk is, in de broedtijd en tijdens de 2 weken dat ze hun jongen moeten verzorgen. Daarna is het weer uit. Ze vechten tot ze doodgaan als dat moet om hun territorium te beschermen of te verdedigen. Het prachtige gezang van het roodborstje is helemaal niet zo romantisch. Het is oorlogstaal, blijf van mijn territorium af, is het signaal. Ze lijken tam. Als je de tuin aan het omspitten bent hippen ze vrolijk om je heen. Vergis je niet, zo hippen ze ook achter wilde zwijnen en herten aan omdat die al rondstruinend de grond omploegen waardoor de roodborstjes makkelijker aan hun eten komen. Ik ben wel eens dapper ‘aangevallen’ door een roodborstje, ik was zeker te dicht bij zijn/haar nest.
Als NLP* vertel ik veel verhalen/metaforen. Dit is er één voor een Teamspeler die een Individualist wil begrijpen of voor een Individualist die zichzelf beter wil begrijpen. En zoals het roodborstje soms een teamspeler is, zijn mensen ook niet altijd Teamspeler of altijd Individualist.
Hoi Ben,
Vandaag iet meegemaakt wat nogal schokkend voor mij was, ik was in opperbeste stemming, voelde me echt supergoed (had net een bandje van Earl Nightingale geluisterd) en was aan het lopen langs de weilanden, toen ik wat paarden zag . Twee paarden stonden en een paard lag, bij een struik tegen het prikkeldraad aan. Ik rende erheen, en ja hoor, het paard lag half dwars over het schrikdraad en prikkeldraad heen, en was bijna bewusteloos, reageerde heel slapjes tot niet. Ben naar het aangerenzende huis gerend, en heb het doorgegeven. Zij hebben toen de paardenambulance gebeld. Ik weet nog niet hoe het afgelopen is.
Die dag deed ik mee aan een introdag voor een bepaalde training, en pas op de terugweg, toen ik overstapte in Tilburg met de trein, stortte ik emotioneel in. Het raakte me toen zo diep, dat ik niet anders kon dan in het stationcafe zitten huilen. Ik heb een vriend gebeld en toen ging het weer, maar ik voel het nog steed in me. Op de een of andere reden raakt het me enorm als een weerloos dier zoals een paard, pijn lijdt.
Ik weet dat ik alle NLP registers kan opetrekken om dit gevoel kwijt te raken, maar ik ben ook blij dat ik me geraakt voel, omdat ik mijn hart heel sterk voel. Het is een mix van verdriet en ontroering.
Het voelde als een natuurwet die in werking trad. Ik voelde een paar minuten een piek in mijn zelfvertrowen zoals ik die in geen jaren gevoeld had, ik moest er van huilen zo sterk was dat, terwijl ik langs de weilanden liep, en vervolgens ‘wordt ik’ gelijk aan het werk gezet om een paard te gaan redden, en nu voel ik me zo enorm kwetsbaar en is dat zelfvertrouwen als sneeuw van de zon verdwenen…
Ben…heb je een paar lieve woorden voor me?
Yuri
Dat zoiets je raakt, je aan het huilen maakt, maakt je een mooier mens Yuri, denk ik. Als NLP-er weet je dat jij ervoor kiest om je zo te voelen. Geniet van je mens zijn ipv te denken dat je daardoor minder zelfvertrouwen hebt.
Ik kan ook in tranen uitbarsten als ik ontroerd ben door iets liefs, moois, verdrietigs …, ik laat het gebeuren, het hoort bij mij. Huilen werkt zuiverend en huilen om een paard kan zuiverend werken voor al die andere dingen waar je ook eens om zou moeten huilen, toegeven dat je er verdrietig van was of misschien nog wel.
Kreeg laatst nog een bericht van iemand met een lijst van ‘symptomen’ van HSP uit een stroming die dat als een ziekte ziet. Tjongejonge, waren we allemaal maar HSP en zo gevoelig. Ik ben blij dat ik de meeste van die symptomen heb.
Maar als ontroering en verdriet je gaan overmeesteren, verder gaan dan een moment of een bepaalde tijd, dan is het wel tijd om wat NLP-registers open te trekken. Je weet waar je moet zijn als dat niet alleen lukt … bij je NLP collega’s.
Ben je op de oefendag zaterdag 14 maart?
Dank je wel Ben, wat je zegt over gevoeligheid en zelfvertrouwen klopt helemaal. Toen ik het verhaal schreef hierboven, had ik innerlijk de betekenis van geen zelfvertrouwen erop geplakt. Het feit dat alles schudt van binnen, hoeft nog niet te betekenen dat er geen zelfvertrouwen is. Volgens mij zat er nog een ‘label’ dat er iets mis is met mijn zelfvertrouwen als ik meer ga voelen. Nu ik de volgende ochtend weer fris ben opgestaan kan ik dat veel makkelijker relativeren. Maar het is een leerzame dag geweest, en volgens mij zoals jij dat zo mooi benoemd hebt, essentieel om ook heftige gevoelens niet uit te bannen maar als deel te zien van het leven. De twijfel heb ik nu vervangen door een beetje trots… 😉
Hug, Yuri
Ook Hug aan Bas.
Goed zo!